ABAU Cultura audiovisual

ABAU. CULTURA AUDIOVISUAL 2020.

O exame do 2020 consta de 4 preguntas de 5 puntos, das que poderá responder un máximo de 2 combinadas como queira o alumno.

 1.- Analise dunha  imaxe e o seu significado  (fotografia ou imaxe publicitaria).(5 puntos)
Un exercicio no que o alumnado deberá demostrar a súa capacidade interpretativa e crítica, de expresión e síntese, así como a asimilación teórico-práctica de conceptos básicos da materia O que mais vale é o comentario crítico sobre os valores formais, estéticos, expresivos e de significado da imaxe (2 puntos)
2. 5 preguntas de resposta breve con 10 opcións: (5 puntos) Texto de non máis de 5-10 liñas, de diferente complexidade, sobre todos os contidos do temario.
3.- Desenvolver un tema (5 puntos) Non precisa moita explicación
4.- Desenvolver un tema (5 puntos) Non precisa moita explicación

Lembrar que o alumno escollerá dous destos catro bloques para facer o seu exame


Imaxes para repaso
TEMA 1: INTEGRACIÓN DE SON E IMAXE NA CREACIÓN DE AUDIOVISUAIS E NOVOS MEDIOS
Básicamente son contidos explicados en clase na presentación e práctica do "Espacio sonoro" (Tema 4); e  "De Welles a Sokurov” (Tema 2).


Preguntas posibeis:

CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS DO SON 
O son é calquera fenómeno que involucra a propagación en forma de ondas elásticas (sexan audibles ou non), xeralmente a través dun medo elástico que pode ser gaseoso, líquido ou sólido que esté xerando o movemento vibratorio dun corpo.  Os parámetros  técnicos  que definen un son:  a lonxitude, a  frecuencia de onda e o  timbre,etc...

DEFINE: INTENSIDADE, TON E TIMBRE 
- INTENSIDADE: enerxía que contén o son. Determinada pola amplitude da onda, tradúcese no volume co que o escoitamos e mídese en decibelios (dB)
 - TON: é a frecuencia da onda e grazas a él distínguese entre sons graves e agudos. Os primeiros son as frecuencias baixas e os agudos, as altas. Mídese en ciclos/seg ou hercios (Hz) e o oído humano pode percibir entre 16 Hz e 20.000 Hz. 
- TIMBRE: son as frecuencias secundariasm lo que hace único a cada sonido con la misma frecuencia; son as frecuencias secundarias e que os permiten identificar un sonido, por exemplo o ladrido dun can., de xeito quea onda principal ven acompañada doutras frecuencias secundarias que son múltiplos da principal e chámanse armónicas. Por iso distínguese unha mesma nota (mesma frecuencia) emitida por distintos instrumentos. O número en intensidade dos seus harmónicos os diferencia.

FUNCIÓNS EXPRESIVAS DO SON.
El sonido es algo imprescindible en el mundo cinematográfico, la forma en la que se relacionan con las imágenes a través de diálogos, el silencio, voces en off, efectos especiales o la música (BSO) es impresionante.. El sonido puede comunicar sensaciones, creando perspectivas; puede comunicar la continuidad del relato, puede intensificar o suavizar un efecto narrativo  o incluso ayuda a crear ambientes y transmitir información a los espectadores, potenciando o alterando el sentido da imagen

 EFECTOS NARRATIVOS DO SON  O son e a imaxe colaboran no plano narrativo de tres maneiras: -Por CONTRASTE: cando vemos e ouvimos cousas que se contrapoñen. -Por SUPERPOSICIÓN: o referente visual coincide co que escoitamos, “vemos o que ouvimos”. -DE MANEIRA PASIVA: aparentemente o son é anódino ou non ten nada que ver coa imaxe, aínda que tamén pode ser en realidade unha forma máis sutil de contraste. Débese ter en conta tamén a dimensión espacial do son. O SON DIEXÉTICO, producido por algún elemento presente na escena ou unha música que intervén como elemento dramático; ou o SON NON DIEXÉTICO que procederá dunha fonte externa ao espazo da narración (por exemplo, unha música engadida á acción para realzala ou a voz en off dun narrador

TIPOS ESENCIAIS DE MICROFONÍA. Dinámicos (voces e sons potentes) e de condensación (máis naturais). BIDIRECCIONAIS. OMNIDIRECCIONAIS, UNIDIRECCIONAIS E CARDOIDES

 O MICRÓFONO 
Un micrófono é un trasdutor acústico-eléctrico, é dicir, uN DISPOSITIVO QUE TRANSFORMA UNHA ENERXÍA MECÁNICA (ACÚSTICA) EN ELÉCTRICA mediante un dobre proceso: primeiro, converte as variacións de presión da onda sonora en oscilacións mecánicas para despois converter esas oscilacións en variacións de tensión ou corrente eléctrica. A tensión da enerxía eléctrica xerada é proporcional á presión exercida pola enerxía acústica. Poden darse por válidas tamén as respostas que inclúan a clasificación dos micrófonos (de presión, de gradiente de presión, mecánico-eléctricos –dinámicos ou de condensador–, bidireccionais, unidireccionais, inarámicos…); e aquelas que se refiran ao concepto do diagrama polar do micrófono como elemento que reflicte a sensibilidade con que é capaz de captar un son segundo o ángulo. Os diagramas polares pódense dividir basicamente en tres: omnidireccional, bidireccional e unidireccional (estes, ao mesmo tempo, divídense en cardioides, supercadioides e hipercardioides)

DEFINE: MICRÓFONO INARÁMICO 
Un micrófono inarámico consta dun micrófono normal, un transmisor de frecuencia modulada, unha antena e un receptor. A enerxía que se precisa para o funcionamento deste micrófono e do emisor xéraa unha pila. Cando se emprega mais dun micrófono inarámico á vez, cada transmisor debe empregar unha frecuencia distinta e a separación de canles debe ser suficiente para que non haxa interferencias.

A GRAVACIÓN E DIFUSIÓN MUSICAL: DIFERENCIA AS CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS DOS DIFERENTES SISTEMAS 
ÉCuando comenzó a desarrollarse la tecnología que permitó la grabación y la difusión del sonido, este era  monofónico. El sistema monofónico es escuchado como si viniera de una sola posición, es utilizado en el sistema de megafonía, programas de radio, comunicación telefónica, algunas estaciones de radio AM...Después la película Fantasía /(1940) introdujo el sonido  estereofónico creando la ilusión de una perspectiva audible multidireccional  con dos altavoces y fue ampliamente utilizado  en películas, televisión, reproductores de música y estaciones de radio FM.  El siguiente escalón fue en 1971 con Dolby con La naranja mecánica que mejoraba sustancialmente la percepción  sonora. A partir de entonces las mejoras no cesaron: Dolby stereo digital Batman. 1992;  El Digital Surround  (episodio I de star wars) en 1999 y el Atmos (Avatar), enriquece la calidad de la reproducción sonora con canales adicionales provenientes de altavoces que envuelven al oyente por toda la sala de cine.. 


RELACIÓN ENTRE IMAXE E SON: 
ALa música puede funcionar muchas veces como el cemento de planos sucesivos y de imágenes sueltas o fragmentadas. Aporta en definitiva continuidad narrativa y a veces es incluso un personaje más del relato. Suele acompañar a la imagen para potenciar su valor expresivo, aportándole lo que visualmente no se consigue transmitir. Pero a veces la música le puede dar un significado diferente las imágenes que vemos. Podemos ver imágenes que transmiten paz y la música por el contrario aporta tensión modificando profundamente la percepción del espectador. Puede aportar calma o tensión incluso construir un personaje del relato (leiv motiv). La melodía, el ritmo, la armonía, el tono o la intensidad son los elementos con los que la música refuerza o transforma las imágenes. En resumen la música tiene una función descriptiva, narrativa, emotiva/expresiva, ambiental y significativa con las imágenes en las que se sustenta. También la música puede establecer una relación diegética y exradiegética con las imágenes.


A EVOLUCIÓN DA TECNOLOXÍA NA CAPTACIÓN E DIFUSIÓN DO SON 
O paso do cine mudo ao sonoro iníciase co acompñamento musical ou explicado en directo, o primeiro filme sonoro foi El cantor de jazz en 1927 e a chegada da son afectou á formade linguaxe visual que se desenvolvera, pois a cámara inmovilízase.  Os primeros experimentos para engadir son ás películas centrábanse en dous métodos: grabar a son directamentena película ou grabalo en discos que se reproducían á vez que a película. Posteriormente, este sistema foi substituido por outros como o Phonofilm e máis tarde Movietone e Vitaphone. Ate os 60 case todas as películas escoitábanse en mono, posteriormente introfuciron o Fatasound e o Cinemascope e o Sensurround. No 77 iníciase a época estéreo co Dolby Stereo, no 83 chega o THX e pouco despois o Dolby Digital.No 2010 nace o Dolby Sorround 7.1. e nos últimos anos triunfou o  Barco Auro 11.1 e o Dolby Atmos.

ANALIZA O VALOR FUNCIONAL, EXPRESIVO E COMUNICATIVO DOS RECURSOS SONOROS
Moitos opinan que, dun ou doutro xeito, o son acompaña ou enriquece a imaxe, partindo dun concepto de estudo afastado de ambas as canles de información. A linguaxe audiovisual recibe este nome porque ambas as compoñentes traballan ao unísono para levar a sensación, a información e mesmo o pracer ao receptor que o recibe por esa dobre canle: o oído e os ollos. A súa riqueza, a súa maxia, reside nesa dualidade. A importancia do son como elemento narrativo é fundamental e non só como complemento da imaxe. Hai 3 liñas expresivas concretas: Comunica sensacións e universos espaciais creando perspectivas.
Crea e comunica a continuidade do relato.  ‐Matiza, intensificando ou suavizando, o efecto narrativo da imaxe
Tamén poden considerarse funcións expresivas do son: . Aumentar a sensación de realidade dunha imaxe - Transmitir información - Axudar a crear ambientes

FUNCIÓNS DA BANDA SONORA.
Podemos entender como banda sonora aquella música que, siendo tanto vocal como instrumental, está compuesta especialmente para una película, con el fin de intensificar los sentimientos o emociones que la película, solo con las imágenes, no sería capaz de expresar. Cuando esta banda sonora es creada exclusivamente para una obra, es decir, que no utiliza música ya existente, se denomina “Banda Sonora Original” (BSO), o en inglés “Original Soundtrack” (OST). Las funciones de la banda sonora son narrativas  (colabora en la acción, aportan información y provocan emociones)  figurativas (aumentan la sensación de realidad de una imagen);  evocadoras, (ayudan a crear ambientes);  semánticas (transmiten información y caracterizan a personajes o situaciones  como por ejemplo el leiv motiv) 

O LEITMOTIV NA BANDA SONORA
O leitmotiv é a melodía ou idea fundamental dunha composición musical que se vai repetindo e desenvolvendo de distintas formas ao longo dunha composición. Emprégase para xerar ambientación, en moitas ocasións emprégase unha música concreta para unha personaxe facendo asi que forme parte da súa caracterización. El leitmotiv, además de ser un elemento artístico, es un recurso narrativo. En el cine se plantean leiv motiv sonoros que representan a personajes o situaciones sin que estos aparezcan en pantalla, haciendo de soporte para la historia. Intensifica significados, en vista que una de las funciones de la música en el cine es resaltar los momentos de peso dramático de la historia. Por tanto, sin a un filme que ya tiene una filarmonía relevante en su banda sonora le añadimos el leiv motiv, habrá un incremento de la intensificación del significado de lo que aparece en pantalla Exemplo: Shore ou Williams.

A BANDA SONORA NO CINE. Compositores (con ligazóns a sua bio)
ENNIO MORRICONE: "Hasta que llegó su hora”. Filmografía de 500 films. Un dos compositores máis versátiles da historia do cine dende os 70. Referente da BSO do western. Morricone segundo alberto e miguel

JOHN WILLIAMSJohn Williams es un compositor y director de orquesta estadounidense, es considerado uno de los compositores más prolíficos del cine, en una carrera que se ha extendido por más de seis décadas. Ha compuesto varias de las más famosas y reconocibles bandas sonoras de la historia del cine, muchas de ellas pertenecientes a las cintas más exitosas de todos los tiempos  consideradas como cine épico como: Harry Potter, Tiburón, E.T., el extraterrestre, Superman, Star Wars, Indiana Jones, Parque Jurásico, La lista de Schindler y Home Alone John Williams segundo Inés@Nerea

HOWARD SHORE:  es un compositor y saxofonista canadiense, conocido por sus bandas sonoras para películas. Ha compuesto las partituras de más de ochenta películas, entre ellas El silencio de los corderos y las películas de El Señor de los Anillos, por las que obtuvo varios Oscar. Su estilo es sinfónico reflejando las zonas oscuras del ser humano moderno. Es un maestro del  leitmotiv  como ha demostrado en El señor de los anillos Shore segundo Teo. Segundo Alex

hANS ZIMMER: Gladiator pioneiro na integración de música electrónica, sintetizadores e orquestas tradicionais. Zimmer segundo Maria Dopico, Sara Pazos y Fernando González
BERNARD HERRMANNCon la muerte en los talones”clásico da musica dramática (terror e intriga,) nomeadamente nos filmes de Alfred Hitchcock Presentación
LEONARD BERNSTEINWest Side Story . Musicais de Browday So compuxo un filme.  West side history segundo Miriam
PULP FICTION:  lista de cancións e músicas prexistentes Pulp fiction segundo Carmen. Segundo Cancelo e David

A BANDA SONORA NO CINE ESPAÑOL.

OS FITOS HISTÓRICOS DA TRANSFORMACIÓN NAS LINGUAXES E MEDIOS TÉCNICOS NO PASO DO CINE MUDO AO CINE SONORO.
En las películas mudas, lo más habitual era tener un acompañamiento musical o un explicador en directo. Comenzaron a utilizarse un sistema de discos ( Vitaphone. Phonofilm) pero se acababa desincronizando. Hasta su integración en el fotograma promovido por la  Warner Bross que nos llevó a la primera pelicula sonora El cantor de jazz. 1927. A chegada do son afectou ao avanzado desenvolvemento das linguaxes  audiovisuais do cinema mudo, paralizando as  invencións das vangardas. A cámara inmovilízase. Moitos films son como teatro filmado e as  primeiras películas sonoras sempre utillizaban a música  en forma de obertura ou mediante cancións saíndo de  lugares verosímiles (radios, orquestas, etc.). Emerxencia dun novo xénero de Hollywood: O musical. UN bo exemplo é Cantando baixo a chuvia. Linguaxe audiovisual teatral e auxe do musical. Golpe ás vangardas dos 20-30. Metáforas sonoras, (Lang, Hitchcock .. etc)

SLAPSTICK .EXPLICA AS CARACTERÍSTICAS PRINCIPAIS DA NARRATIVA VISUAL DO CINE MUDO.
Traducido do inglés como "bufonada" ou "pallasada", ou "golpe e trompazo". É un subxénero da comedia que se caracteriza por presentar accións esaxeradas de violencia física que non derivan en consecuencias reais de dor. O slapstick é unha forma buliciosa de comedia que basea o seu atractivo na dor, a farsa, os golpes e as bromas prácticas do humor cru para crear un efecto cómico no espectador, excedendo os límites do sentido común. O humor slapstick é un enfoque da comedia que recorre a bromas esaxeradas de humor físico para definir unha produción dramática que contén un argumento sinxelo. Convértese nun dos primeiros enfoques do cinema e a animación, o cal florecería entre os anos 1900 a 1940. O slapstick convértese nun elemento clave do humor estadounidense, estilo de humor cru que marcou a produción fílmica e televisiva durante a primeira metade do século XX. Este xénero da comedia é tamén unha forma usual de gag cómico que resulta nunha imposibilidade física ou ocorrencias inesperadas que transmiten un chiste práctico a través da utilización de secuencias visuais, normalmente converténdose en bromas prácticas clásicas que representan unha referencia recorrente na produción dramática, fílmica ou televisiva (exemplo: lanzar un pastel á cara ou un personaxe golpeado cunha
tixola).Max Sennet, Max Linder e Charlie Chaplin 

COMENTA AS DIFERENZAS NARRATIVAS ENTRE A COMEDIA DE CHISTE VISUAL E SONORO.
.Buster Keaton y Harold LLoyd son los principales representantes de la comedia visual que transmite su humor a través de imágenes,  Con la llegada del cine sonoro, la pantomima y Slapstick dejan paso al diálogo, que es en lo que se basa la comedia sonora, lo que permite ahondar en la construcción psicológica de los personajes. Aunque los gags visuales seguirán siendo importantes, el sonido permite historias más complejas y largas, favoreciendo la aparición de una nueva fórmula narrativa donde se tendrán en cuenta, los equívocos, los dobles sentidos metáforas sonoras o la elipsis.

COMEDIA DIALOGADA. 
Coa chegada do cinema sonoro (1927), a pantomima e o  slapstick deixan paso ao diálogo, que é no que se basea a comedia sonora, que permite afondar na construcción psicolóxica dos persoaxes. Ainda que os  gags visuais seguirán a ser importantes, o son  permitirá historias máis complexas e longas, favorecendo a aparición de novas fórmulas narrativas como a comedia dialogada onde se terán en conta sobre todo, os equívocos, os dobles sentidos, as metáforas sonoras ou a elipse. (Irmans Marx, Abot e Costelo ou Woody Allen por exemplo)

WODDY ALLEN 
Representante da comedia dialogada. Temas recurrentes: Dios, sexo, la comida, muerte, los judíos,...Tramas hilarantes con personajes cotidianos..Profusión de slapsticks. Diálogos divertidos tendentes al absurdo y lo anarquico como los Hermanos Max. Influencias de Fellini y Bergman y. el sicoanalisis. (Annie Hall, Manhathan, e “Medianoche en París”)

Definición procedente de la forma musical del coro (Grecia). Sería algo asi como entrecruzamiento de tramas dramáticas». La  tensión narrativa recae e en varios personajes, haciendo que no haya un protagonista único en la obra con un uso masivo do plano secuencia. Los diálogos de una película coral reflejan el ambiente de la película, pero no avanzan la acción porque apenas posee argumento, por lo tanto no permite profundizar en los personajes. El espectador se identifica  con todos y a la vez con ninguno de los  personajes que pierden o ganan peso argumental según lo requiere el guionista.  El azar resolverá muchas veces el resultado del cruce de personajes Por veces, tantos personajes pueden confundir al espectador. Una película paradigmática es por ejemplo Vidas Cruzadas de Robert Altman o Babel de Alejandro González Iñárritu En el cine español, sería cualquier película de Berlanga, como Plácido por ejemplo.

Paradigma da comedia coral española: la “fauna” de personajes que pertenecen o a una clase muy humilde o se mueven en ambientes selectos, que nos sirven de “cronistas” de la evolución-involución de nuestro país y de su sociedad. con larguísimos planos secuencia de más de siete minutos, como el de “Nacional III“, todo dentro de un toque “fallero” y “castizo”.Fue un defensor de la libertad de acción y pensamiento del individuo y del prohibido prohibir .Influencias del neorrealismo, la picaresca, el sainete español ,Los jueves, milagro“, “La escopeta nacional”“El verdugo“.Todos a la cárcel“o Plácido


TEMA  2.- A PUBLICIDADE
Todos  son contidos explicados na presentación e práctica de "Publicidade"( Tema 7)


Preguntas  posibeis:
·         ANALIZA IMAXES PUBLICITARIAS RELACIONANDO A SÚA COMPOSICIÓN E A SÚA ESTRUTURA COA CONSECUCIÓN DOS SEUS OBXECTIVOS
·         PUBLICIDADE: INFORMACIÓN, PROPAGANDA E SEDUCCIÓN
·         RECURSOS UTILIZADOS PARA INSERTAR PUBLICIDADE NOS PROGRAMAS: O SPOT, O PATROCINIO, A PUBLICIDADE ENCUBERTA,
·         ESTEREOTIPOS DE XÉNERO. FACTORES DE IDENTIFICACIÓN DA PUBLICIDADE SEXISTA
·         PUBLICIDADE E PATROCINIO NA IMAXE SOCIAL DOS ACTORES E ACTRICES, E A SÚA TRASCENDENCIA SOCIAL.
·         COMENTAR A RELACIÓN ENTRE OS TRIUNFOS DEPORTIVOS E A SÚA ASOCIACIÓN A PRODUCTOS COMERCIAIS.
·         CAMPAÑAS HUMANITARIAS.

PUBLICIDADE:
Difusión ou divulgación de información, ideas ou opinións de carácter político, relixioso, comercial, etc., coa intención de que alguén actúe dun xeito determinado, pense segundo unhas ideas ou merque un determinado produto.É unha forma de comunicación que tenta incrementar o consumo dun produto ou servizo, insertar unha nova marca ou produto dentro do mercado de consumo, mellorar a imaxe de marca ou reposicionar un produto ou marca na mente dun consumidor. Utiliza a emotividade, a SEDUCIÓN e a fascinación para vender produtos
INDICE DE SATURACIÒN:  
Es la proporciòn del espacio que los mensajes publicitarios ocupan dentro de la estructura formal de un medio de comunicaciòn. En otras palabra, el tiempo de publicidad de un soporte publicitario. A más saturación, menos interés de los espectadores. Según la Directiva de la televisiòn europea de obligado cumplimiento en España desde julio de 1994, el índice de saturaciòn no debe superar el 10%.

GRP
Es el rating multiplicado por el nùmero de veces que se emite el anuncio. Permite evaluar el impacto publicitario de una determinada campaña televisiva

PLAN DE MEDIOS:
Conjunto de medios escogidos para hacer llegar los mensajes publicitarios
TARGET:
Publico objetivo al que se dirige un programa de TV: edad, sexo, nivel sociocultural, etc.

RATING:
El índice de audiencia o rating la forma más simple y democrática de medir la audiencia: nos dice en porcentaje cuánta gente está viendo un programa de televisión o un spot publicitario en un momento dado en relación al total de televidentes considerados en la muestra incluyendo televisores encendidos y apagados.
SPLIT-RUN:
Paso de dos anuncios diferentes en el mismo soporte, en el mismo emplazamiento, con el fin de verificar la predisposición , siendo fraccionada la tirada.


SHARE
La cuota de pantalla, porcentaje de audiencia o share es una medida de audiencia que estima el porcentaje de hogares o espectadores que están viendo un programa de televisión concreto y con respecto al total que tiene encendido su televisor durante la emisión. Sirve para conocer el grado de preferencia de un programa frente a otros emitidos al mismo tiempo. Debido a esto, el número de televisores encendidos y apagados siempre va a ser mayor que el de solo los encendidos haciendo que el índice de audiencia (rating)  siempre sea menor que la cuota (Share) . Todos los días la empresa SOFRES ofrece los ratings y shares de los programas televisivos organizados por perfiles y targets específicos. 


EMPLAZAMENTO DO PRODUCTO OU PUBLICIDADE ENCUBERTA
La estrategia de emplazamiento (product placement), es una de las estrategia más importantes de la publicidad contemporanea especialmente en cine y TV (en series o películas) también denominada de ubicación o posicionamiento , consiste en insertar el producto, marca, servicio, etc, dentro de otros espazos non específicamente publicitarios y así tranmiir en mensaje de manera encubierta al espectador. Es muy habitual en las peliculas, programas y series de TV. Existen varios típos según su agresividad. (pasiva, activa, con mención y con alusión).

ENGAGEMENT 
Porcentaje de personas que reaccionaron, compartieron, hicieron click o comentaron una publicación. Cada día con mayor importancia, las redes sociales se están convirtiendo en un factor decisivo para atraer y promocionar un programa o cadena. La televisión ha ido poco a poco perdiendo contra redes sociales como Instagram o Twitter y contra servicios de cine online como Netflix, HBO, Prime Video, etc… Por ello el angagement que una cadena televisiva consiga con la juventud en las redes sociales puede ser un factor decisivo para salvaguardar el éxito de una serie o programa. Una buena campaña de marketing online, en reproductores de vídeo y redes sociales es fundamental para mantener y recuperar a la audiencia joven. El constante descenso de la cuota de los grandes grupos de telecomunicación, como se ve en la imagen, les ha de llevar a encontrar nuevas formas de promocionarse y atraer espectadores por internet. Pódense consultar semanalmente en Kantar Media: https://www.kantarmedia.com/es/blog-y-recursos/data-lab/spain-kstr-leaderboard

BRIEFING,



TIPOS DE PUBLICIDAD:
SEGUNDO O SEU OBXECTIVO 1 Corporativa ou institucional en obxecto amosar os valores de la marca, non dun produto concreto. 2. De produtos ou servizos: Bens duradeiros, non duradeiros, servizos
SEGUNDO OS SEUS DESTINATARIOS   E PRODUTOS 1.Produtos de consumo: Bens de conveniencia ou consumo corrente. bens de comparación. Bens de especialidade: bens non buscados..2.Produtos industriais. 3.Servizos
SEGUNDO O TIPO DE PUBLICIDADE Estimulación da demanda primaria. estimulación da demanda selectiva. Publicidade de resposta directa. Publicidade de resposta retardada. Publicidade empresarial ou institucional. A fonte. Comercial ou social.

 PUBLICIDAD ENGAÑOSA O SUBLIMINAL

TEMA 3.-CARACTERÍSTICAS DA PRODUCIÓN AUDIOVISUAL E MULTIMEDIA EN DIFERENTES MEDIOS
Básicamente son contidos explicados en clase na presentación e práctica "De griffith a Spierlberg" (Tema 3) e no arquivos descargabeis 3.1 e 3.2.. Descarga aquí.  "Buscando una historia desesperadamente" e   "Escribid, escribid malditos"


Preguntas  posibeis:

ORGANIGRAMAS E FUNCIÓNS PROFESIONAIS NA PRODUCIÓN DE PRODUTOS AUDIOVISUAIS.
Calquera dos organigramas tradicionais da producción industrial do cinema : Equipo de Producción, Equipo de guión, Equipo de dirección, equipo de fotografía, equipo de son , Equipo de arte e equipo de posproducción (ver presentación 3)

O mesmo que na pregunta anterior. O cinema como traballo en equipo .A producción cinematográfica quedou establecida dende os inicios da séptima arte, fixando uns equipos defiidos polo seu obxectivo dentro do conxunto da producción. Calquera dos organigramas tradicionais da producción industrial do cinema : Equipo de Producción, (recursos, personal, orzamentos e contratos) Equipo de guión, Equipo de dirección, equipo de fotografía (conta cun director de fotografía, que controla aos cámaras, eléctricos, gaffers, maquinistas, foquista, foto fixa, etc…),, equipo de son , Equipo de arte (encárgase do deseño da producción e da adecuación do esceario ou plató. Conta cun director de arte, atrecistas, rexidores, etc..)  e equipo de posproducción: 

PROCESO/FASES DA PRODUCIÓN AUDIOVISUAL 
As fases  da produción audiovisual comprenden todos os procesos dende a creación da idea, a escrita de guión e a financiacion (DESARROLLO) ; os procesos preparatorios  da rodaxe gravación, como o plan de traballo  e organizacion da loxística e o equipo tecnico (PREPRODUCCIÓN), o temo adicado a  RODAXE, para finalizar a produción na  montaxe de imaxes e sons POSPRODUCIÓN. Cabería unha face posterior que corresponde á  COMERCIALIZACIÓN) do produto audiovisual

DESCRIBE A POSPRODUCCIÓN. 
La postproducción es la última etapa de cualquier proyecto audiovisual y agrupan todos los procesos que se desarrollan después del rodaje/grabación hasta la obtención de una copia standard.. En esta etapa se llevan a cabo diversas tareas con las que se busca que el resultado final sea el esperado y planteado durante la etapa de producción. A veces con una buena postproducción audiovisual se pueden resolver algunos inconvenientes de las etapas anteriores Los realiza el montador y el jefe/director de sonido:
1) Capturas e volcados de todas las imágenes gravadas o imágenes de archivo
2) Clasificación/Importación/Cambio de formatos para organizar todas las imágenes con los mismos parámetros técnicos
3) Edición montaje lineal de imágenes siguiendo las directrices del guión, siempre teniendo en cuenta el punto de vista del productor y del director
4.-El director de fotografía realizará el etalonaje: proceso mediante el que se calibran e igualan los niveles y densidades cromáticas y lumínicas de la fotografía de la película
5) Sonorización: Creación efectos, voces, músicas, y montaje de sonido). Los ingenieros de Sonido realizan las mezclas de todas estas pistas conformando la banda sonora del film.
6) Créditos
7) Exportación final y copia standard
  
EFECTOS NA HISTORIA DO CINE E A TELEVISIÓN 
Procura do efecto de realidade. do cinema industrial ou do MRI: EFECTOS VISUAIS CLÁSICOS: Aceleracíon do tempo/cámara lenta. Efectos atmosféricos (choiva, neboa,etc), pintura sobre cristal, maquetas, transparencias, noite americana, dobre exposición, EFECTOS DIXITAIS: cromakey e edición dixital (morphing, cgi, rotoscopia, escenografía virtual)

EFECTOS VISUAIS CLÁSICOS NO CINEMA
Os efectos visuals utilizanse sobre todo na procura do efecto de realidade do cinema industrial ou do MRI: Algúns dos efectos visuais clásicos no cinema para conseguilo son: a aceleración do tempo ou cámara lenta, Retroproyección, efectos atmosféricos (choiva, néboa…), pintura sobre cristal, maquetas, stop motion, transparencias, noite americana ou a dobre exposición.

EFECTOS DIXITAIS  NO CINEMA.
Os efectos dixitais no cinema son un conxunto de técnicas e elementos que se empregan no cine ou TV para crear ambientes, personaxes ou realidades que non se poden filmar na vida real. Se utilizan en el cine para aportar verosimilitud, que alude a la realidad con ayuda de efectos especiales, platós… al servicio de la apariencia de verdad: Son por ejemplo   Cromakey e edición dixital (morphing, cgi, rotoscopia, escenografía virtual). Realízase con equipos informáticos de manipulación de imaxe moi especializados.

PRODUCIÓN E EDICIÓN MULTIMEDIA 
Existen dous grandes grupos de programas pensados para integrar imaxe e son: a) programas de edición de vídeo e b) programas para a realización de presentacións. Os programas Avid, Adobe Premiere, Final Cut ou Sony Vegas Pro son os mais empregados no âmbito profesional ou semiprofesional, mentras que Windows Movie Maker, iMovie, Pinnacle Studio ou Nero empréganse na edición amateur, ainda que poden ser igualmente válidos para familiarizarse coa edición multimedia. Poden darse por válidas tamén as respostas que inclúan conceptos sobre a montaxe e os seus procesos básicos  como a captura/volcado, importación, proxecto, bins, master clip ou clip; así como aquelas que falen das liñas de tempo, a organización do material, a randerización, os keyframes ou as exportacións dos produtos finais.

TEMA   4 :OS MEDIOS DE COMUNICACIÓN AUDIOVISUAL. Radio e TV
Básicamente son contidos explicados na presentación “Radio e TV” (Tema 7) e "De griffith a Spierlberg" (Tema 3)

Preguntas  posibeis:

 LINGUAXE DA TELEVISIÓN.
CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS E EXPRESIVAS
:Algunas de las  características expresivas de la televisión son la continuidad sin cierre, los programas siguen el modelo de representación institucional del cine, con el objetivo de que los contenidos de los programas ofrezcan coherencia interna, causalidad lineal, realismo psicológico y continuidad tanto espacial como temporal. Los programas buscan la espectacularidad, banalizan los contenidos e incitan al consumo. En cuanto a las características técnicas, son la realización multicámara y el concepto de continuidad. 

FITOS DA TELEVISIÓN NA LINGUAXE AUDIOVISUAL
Algunhas das innovacións aludidas no tema “Radio e TV (tema 7). DIAPOS

REALIZADORES TV  
Algunos grandes realizadores son Gustavo Pérez Pulg ,con piezas míticas del teatro televisado. (12 hombres sin piedad); Félix Rodríguez de la Fuente, programas de la naturaleza. Josefina Molina, género dramático. Antonio Mercero , con grandes series y sitcom, (La cabina, farmacia de guardia, Verano azul),  Valerio Lazarov, con programas especiales, galas musicales, zoom…Narciso Ibañe Serrador  (cuentios para no dormir, 123 responda otra vez), Pilar Miró  (Bodas reales)….

DEFINE: QUE É UN CONTROL DE REALIZACIÓN  
Resumir as seguintes ideas: O control de realización é o “cerebro” do estudo. Nel tómanse as decisións que atinxen ao tratamento técnico do sinal de vídeo e de audio, a elaboración narrativa e a súa posta en antena ou grabación. Isto propicia que cada unha das áreas básicas do traballo teña, á súa vez, un control específico onde desenvolver o seu cometido: control de imaxe, iluminación e son e mesmo salas de vídeo. No control de realización propiamente dito atópase un panel vertical con monitores e cada un deles amosa unha das fontes de imaxe que confluirán na mesa de mesturas para ser sincronizadas: cámaras, magnetoscopios de reprodución e gravación (players e recorders), sinais externas, xeradores de efectos, autocúe (prompter), titulador, segumento de continuidade propia e allea, etc. Diante do panel de monitores de imaxe e a unha distancia axeitada para a súa óptima contemplación temos a mesa de mesturas. A súa configuración variará según a dotación, desde un simple conmutador de sinais ata unha potente mesa de control que puidera estar configurada así: no centro estaria o posto do realizador, coa intercomunicación (micrófonos, altavoces e panel selector) e monitores de ordenador para seguir minutados ou guións. A un dos seus lados atópase a mesa de mezclas ou mezclador, na que se sincronizan e seleccionan os sinais de imaxe que entran e saen do control. Tamén se atopa aqui o xenerador de efectos dixitais, titulador, libraria de imaxes, controis remotos de magnetoscopios, câmaras, control de autocue (prompter) e monitores de escoita. Poden darse por válidas tamén as respostas que inclúan conceptos sobre a realización dun programa de televisión, os medios técnicos que se empregan ou os equipos humanos que interveñen.

DEFINE: QUE É UN PLATÓ DE TELEVISIÓN 
 O plató de televisión é o espazo físico onde se sitúa o decorado no que ten lugar “o que ve o espectador”. O seu tamaño vai desde os máis pequenos que miden entre 50 e 100 metros cadrados, dotados con 2 ou 3 cámaras, e os de gran tamaño, por enriba dos 1.5002.000 metros cadrados, empregados nos grandes programas espectaculares ou naqueles onde se empregan decorados de gran tamaño. A dotación técnica do plató, independentemente do programa que se vaia realizar, adoita constar dos seguintes elementos: cámaras, monitores, telepromter ou autocue, iluminación e son. No plató execútanse as ordes que proceden do control de realización”. Poden darse por válidas tamén as respostas que inclúan conceptos sobre a realización dun programa de televisión, os medios técnicos que se empregan ou os equipos humanos que interveñen
‘Género’ viene del griego y significa origen. Por lo tanto, el género se presentaría con un espectro amplio y abstracto, y los formatos como la idea ya preconcebida de un programa, Un formato es el concepto o idea de un programa que tiene una combinación única de elementos (escenografía, reglas, dinámica, temática, conductores,… que lo hace único y lo diferencia claramente de los demás. También debe poder adaptarse y aplicarse a distintos territorios y culturas sin perder su esencia y su fin. Los géneros televisivos los podríamos agrupar en una misma categoría pero diferenciarlos por formatos. Informativos, Variedades, ficcion, Musicales, deportivos, Divulgativos, documentales, Educativos, culturales, publicidad, religiosos...

CITA OS PRINCIPAIS XÉNEROS TELEVISIVOS 
A clasificación por xéneros dos programas de televisión atende ao contido temático e ao público ao que se dirixe. Poden darse por válidas as respostas que inclúan algunhas das principais categorías dos xéneros televisivos: informativos (diarios e non diarios, avances, reportaxes, coloquios, debates, magazines...), ficción (dramática, cómica, longametraxes, curtametraxes, telefilmes...), variedades (concursos, talk-shows, espectáculos, humor, late-night), musicais, deportivos (retransmisións, magazines), divulgativos e documentais, educativos e culturais, relixiosos e publicidade. 

 TIPOLOXÍAS DE PROGRAMAS PARA TELEVISIÓN
FICCION Telefilme, Telenovela, Miniseries, Serie de TV. (Autoconclusivo. 50’), Serie de TV. (de continuidade. 50’),Sitcom. (Autoconclusivo 25’),Teatro, Animación. INFORMATIVO: Programas de reportajes, telediarios, Programas de reportajes, Gran documental, Magazine, Late shows, Talk shows,Infotainment, Directos (deportes, espectaculos, noticias…etc REALITY SHOW, CONCURSOS, MUSICAIS,
OS PROGRAMAS DE FICCIÓN EN TELEVISIÓN 
Representacións dramáticas entre as que destacan formatos como o drama (teatro, series, miniseries etc), comedia (telecomedias e sitcoms), longametraxes, curtametraxes, telefilmes... 

OS PROGRAMAS DIVULGATIVOS E DOCUMENTAIS EN TELEVISIÓN 
 Género referido al campo específico de conocimiento de la realidad social que adopta la forma de revista periódica o documental englobando cualquiera de los siguientes formatos : arte, humanidades ,ciencia, ocio, consumo. Poderíades poñer algún exemplo, como  “Metropolís”,” Documentos TV”, etc

OS PROGRAMAS INFORMATIVOS EN TELEVISIÓN  
Os programas informativos da televisión forman parte da tipoloxía de produtos televisivos, atendendo á súa clasificación por xéneros en función do contido temático e do público ao que se dirixen. Son aquelas producións que teñen como obxectivo dar conta dos feitos de actualidade e de interese xeral, xa sexa desde a fórmula xornalística da noticia ou desde calquera dos seus xéneros. Os programas informativos poden ser: programas diarios (fundamentalmente os telexornais) e programas non diarios (resumos semanais, reportaxes…). Ademais, na tipoloxía dos programas informativos considéranse os avances informativos, coloquios, debates, reportaxes, magacines de actualidade, información especializada (política, parlamento, meteorolóxica, economía, sucesos, sociedade, etc.).

OS PROGRAMAS MUSICAIS EN TELEVISIÓN  
Son aqueles programas nos que a música é o elemento dominante do seu contido. Dentro dos musicais atópanse: -Música clásica: óperas, zarzuelas, ballet e danza, música culta, jazz. -Música moderna: pop, rock, videoclips, revista musical, etc.

·RADIO: CARACTERÍSTICAS TÉCNICAS E EXPRESIVAS. 
La radio es la tecnología que posibilita a transmisión de señales a través de la modulación de ondas electromagnéticas que no precisan de un medio físico de transporte. Es uno de los medios  de comunicacón más importante en nuestra sociedad.. Funcionan con  frecuencias AM e FM y existen radios generalistas, fórmula y especializadas.. La  radio es un un medio que aporta inmediatez  (escoitar os feitos que suceden xusto no momento no que ocurren) , personalización  (a radio crea sentido de pertenencia)i  o  multisensorialidade (podese escoitar a radio e estar realizando outra actividades simúltaneas)

Tipos de emisoras de radio según la titularidad 
La titularidad hace referencia a la propiedad y la gestión de la emisora radiofónica. Puede ser pública, si su propiedad y gestión pertenece a alguna administración pública, financiado por los contribuyentes, vocación de servicio público y no emite publicidad, como por ejemplo en en caso de la administración estatal (RNE), territorial o autonomica (RG) o incluso de ámbito municipal (Radio fene). Las radios privadas o comerciales son propiedad de compañías o corporaciones de privadas (Cadena SER, Onda Cero, COPE etc.) y se financian con aportaciones de empresas y publicidad.

O SILENCIO NA RADIO:
Aínda que poida parecer paradoxal, o silencio ten unha gran forza comunicativa na radio. O silencio é unha pausa intencionada capaz de narrar, expresar, describir... grazas á súa situación entre os elementos que van antes e despois del. O silencio é especialmente útil na radio para recalcar o estado emocional do que fala (non é o mesmo facer tempo que ir rápido, expresar medo, cólera, sorpresa, amor...), convida a reflexionar sobre o que se dixo, marca tempos a través da pausa, recalca o receo, a suspicacia, a dúbida ou a desconfianza ao non rematar unha frase e dá máis énfase a un discurso. O silencio pode converterse na marca profesional dun locutor, e manéxao con dominio e sen abuso. En España, un dos considerados “mestres” no uso do silencio como recurso na palabra radiofónica foi Jesús Quintero, durante os anos 80, no seu programa El loco de la colina. Posteriormente trasladouno aos seus programas en televisión como El perro verde ou Ratones colorados, conferíndolle a este xornalista un ritmo persoal e un estilo únicos no uso do silencio

GUION NA RADIO
 A la hora de idear y planificar un programa de radio es indispensable elaborar un guión como base fundamental para a su ejecución. El guión que se elabora para la radio es la materialización escrita del texto sonoro, y es fundamental para la gestión de tiempos en la radio. Sirve para que el locutor se guíe o para programar lo que se va a transmitir, la secuencia de comentarios, temas a tratar, los silencios, tiempos de publicidad o músicas  Crea la sensación de ser contado, no leído. Su estructura se divide en distintos apartados: sintonía, que abre y cierra un programa; la careta, (sintonía para bloques de programa); un indicativo (que recuerda al oyente la emisora o programa); la entradilla y la sección, (que estructuran el contenido de un programa); la cuña, (una interrupción publicitaria); los golpes musicales para dar dramatismo y el sketch o cápsula, una pequeña pieza actuada subtema del tema principal del programa

Xéneros e formatos de programas de radioPresentación radio. diapos 20-25

CITA OS PRINCIPAIS XÉNEROS RADIOFÓNICOS
 1. Informativos: boletín, diario falado, avance, crónica, reportaxe ou magacín informativo, resumo de noticias, entrevista 2. De opinión: crítica, parladoiro, debate, comentario, editorial. 3. Deportivos: magacín deportivo, retransmisións de eventos deportivos. 4. Musicais: programa musical especializado, magacín musical, radiofórmula musical. 5. De entretemento: magacín, programas de humor, concursos. 6. Ficción: radioteatro, adaptación literaria á radio

 OS PROGRAMAS DEPORTIVOS NA RADIO /
1. Magacín deportivo: contedor de información e pezas de entretemento sobre temática deportiva. 2. Retransmisións de eventos deportivos. Poden aceptarse tamén nesta listaxe de programas os informativos deportivos en radio ou as reportaxes sobre temática deportiva da radio, os faladoiros/debates deportivos etc.

RADIOTEATRO
Fue el género estrella a comienzos de la radio na primera mitad del siglo XX. Es un género, que realiza adaptaciones teatrales adecuándose  a las posibilidades que ofrece el medio radiofónico: diálogo, música silencio y efectos de sonido. Es la ficción por excelencia de la radio Históricamente contaba con un prestigioso cuadro de actores, un equipo de técnicos especialistas en efectos sonoros en directo, un ambientador musical y un realizador de actores en estudio. Los programas s, ademáis de emitirse  a través das ondas, permitían la asistencia del público en directo.  Algunas radios actuales tratan de recuperar esta modalidad  de ficción radiofónica como “género de culto”, como hace la RNE en colaboración con la Fundación Autor; o la Cadena SER con “¡Qué bello es vivir!”. Hoy en día, ambas ofrecen podcast de sus producciones como ejemplo de unión entre la digitalización de los archivos sonoros e internet. 

FUNCIÓNS DA MÚSICA NA RADIO 
Daranse por correctas as respostas que xiren ao redor das función descritivas, expresivas e ambientais da radio.

GUIÓN DE RADIO 
O guión de radio contempla todas as indicacións posibles para os distintos equipos implicados na realización dos programas de radio, polo que é o elemento básico para a realización, produción e locución dos produtos radiofónicos. É a materialización escrita do texto sonoro. Tamén contempla a administración dos tempos, tan rigorosos no espazo audiovisual. Polo tanto, á hora de idear e planificar un programa de radio é indispensable elaborar un guión como base fundamental para a súa execución. Poden darse por válidas tamén as respostas que inclúan os distintos estados do guión dende a idea á execución (idea-pauta-escaleta-guión de continuidade ou guión propiamente dito), e tamén aquelas que se refiran aos dous tipos de guión (europeo con dúas columnas ou americano nunha única columna), ou nas que os alumnos se refiran á estrutura do guión de radio e os seus elementos (sintonía-careta-golpes musicais-cortiniña-sketch). 

 RADIO INTERACTIVA
 Las nuevas tecnologías han incorporado nuevos elementos  y añadido nuevas posibilidades a las programaciones radiofónicas; el espectador ha dejado de ser un ente pasivo, que solo escuchaba y recibe mensajes con poca o nula capacidad de respuesta y dudosa capacidad crítica sobre los contenidos de esos mensajes. La red (redes sociales, Weblog)  incrementa la participación de los  la radioescuchas en desarrollo e incluso el contenido de los programas;  los podscats permiten escuchar un programa a la carta, aportando sentido y poniendo en valor permanente los programas radiofónicos y a través de la radio por Internet prácticamente cualquier persona podría emitir  programas a través de la red para todo el mundo.  

ESTUDO DE AUDIENCIAS E PROGRAMACIÓN
Realizana grandes empresas. Os datos saen de   EGM (Estudio General de Medios)  Pr. RATING.  Porcentaxe de espectadores. SHARE (Cuota de audiencia). Rendible a partires do 16 %   Fontes: Estudio General de Medios (EGM),    Barlovento ComunicaciónKantar Social TV Ratings (Audiencia social); Formula TV (audiencia diaria). O AUDIMETRO  Audiencia potencial, Nicho de audiencia, Rating ,Target.,Redes sociales como nuevos medidores de audiencia  
                
 IMPORTANCIA ECONÓMICA DOS ÍNDICES DE AUDIENCIA. 
En el mundo de los medios de comunicación  (grandes grupos de comunicación).   se maneja cantidades muy grandes de capital al día, sobre todo en la radio y la TV. La publicidad es imprescindible para el mantenimiento de las televisiones. Si hay algo que condiciona drásticamente el funcionamiento de una TV precisamente son los índices de audiencia :  cantidad de espectadores que sintonizan los diferentes programas televisivos (Rating, Share) . Los índices de audiencia nos muestran la cantidad de espectadores que tiene cada cadena prácticamente en cada minuto  de su programación. Por lo que esto es una información vital para los sectores publicitarios ya que deben decidir donde y cuando poner sus anuncios para que puedan llegar al mayor número de personas posible. Cada segundo de publicidad en la televisión o radio es oro, la publicidad es un campo en que se mueven ingentes cantidades de  dinero

AUDIMETROS
Todos los datos de audiencia en España los mide una empresa Sofres Kantor Media mediante los audimetros instrumentos repartidos por todo el país en las casas de algunos miles de españoles (4.600) que al final acaban representando a toda la audiencia del país. Estos aparatos son los audímetros y sus datos son recogidos y publicados al día siguiente, llevando un recuento diario de la audiencia en la televisión. La audiencia con audímetros instalados es clasificada de edad y sexo además de tener que seguir algunas normas bastante estrictas. Sus datos se utilizan para generar datos estadísticos muy importantes para los sectores televisivos y publicitarios.. Todos los días Kantar ofrece los ratings de os programas televisivos organizados por perfiles y targets específicos

Estudio de audiencias en radio. 
Es uno de los problemas del análisis de audiencia radiofónica, A diferencia de la televisión, no hay manera de saber cuánta gente está escuchando cada programa de radio minuto a minuto, porque no tienen algo similar al “audímetro”. Los datos de audiencia son determinantes en la inversión publicitaria y en la continuidad de los programas en las radios comerciales. Se elabora a partir de entrevistas telefónicas en la que se pregunta a unas 30.000 personas sobre sus hábitos de consumo de medios, entre ellos, qué programas de radio que han escuchado en los últimos días. Suelen hacerse cada tres meses. Se trata de una encuesta Os datos salen del Estudio General de Medios (EGM) .También existen datos de audiencia más especializados como la audiencia social (Kantar Social) y análisis de audiencia potencial. La cadena comercial con más oyentes en España es la cadena Ser.

 A RADIO E A TELEVISIÓN COMO SERVIZO PÚBLICO
 El Servicio público de radio y televisión de titularidad del Estado es un servicio público esencial para la comunidad y la cohesión de las sociedades democráticas que tiene por objeto la producción, edición y difusión de un conjunto de canales de radio y televisión con programaciones diversas y equilibradas para todo tipo de público, cubriendo todos los géneros y destinadas a satisfacer necesidades de información, cultura, educación y entretenimiento de la sociedad española; difundir su identidad y diversidad culturales; impulsar la sociedad de la información; promover el pluralismo, la participación y los demás valores constitucionales, garantizando el acceso de los grupos sociales y políticos significativos.
La función de servicio público comprende la producción de contenidos y la edición y difusión de canales generalistas y temáticos, en abierto o codificados, en el ámbito nacional e internacional, así como la oferta de servicios conexos o interactivos, orientados a los fines mencionados en el apartado anterior. La titularidad estatal del servicio público no implica un régimen de exclusividad o de monopolio, sino que, por el contrario, la gestión del servicio puede ser realizada en forma directa, por el propio Estado, y de una manera indirecta, por los particulares que obtengan la oportuna concesión administrativa. La función de servicio público comprende la producción de contenidos y la edición y difusión de canales generalistas y temáticos, en abierto o codificados, en el ámbito nacional e internacional, así como la oferta de servicios conexos o interactivos, orientados a los fines mencionados en el apartado anterior. La titularidad estatal del servicio público no implica un régimen de exclusividad o de monopolio, sino que, por el contrario, la gestión del servicio puede ser realizada en forma directa, por el propio Estado, y
 de una manera indirecta, por los particulares que obtengan la oportuna concesión administrativa.

      
USO RESPONSABLE DA REDE.
Las redes sociales se han convertido en una herramienta indispensable para nuestras actividades diarias. Sin embargo, no todos sabemos aprovecharlas correctamente, pues al no tener precaución, estas pueden provocar situaciones difíciles de solucionar. O libre acceso a Internet e ás redes sociais non implica que os usuarios coñezan as súas condicións de uso. A realidade é que existe un gran descoñecemento, o que pode derivar en serios problemas. Nesta reposta pódense dar por válidas todas aquelas ideas expresadas polo alumno/a que conviden a reflexionar sobre os perigos da rede e sobre o uso responsable que os cidadáns están obrigados a facer dela (por exemplo, políticas de privacidade, dereitos de imaxe, uso dos perfís profesionais e privados, o uso dos “likes”, riscos de compartir imaxes e outros contidos, necesidade de diferenciar o real do que non o é, o perigo á difamación, o ciberacoso etc.).


TEMA  5 : ANÁLISE DE IMAXES E MENSAXES MULTIMEDIA
Básicamente son contidos explicados durante todo o curso a partir das analises de  composición das vosas pezas e das pelis proxectadas ao longo do curso.


Fontes:  World Press Photo
              
 Reuters Photos
               Outono Fotográfico
               Associated Press Photos
Preguntas  posibeis:
DENOTACION: Descripción de los elementos de la imágen: descripción objetiva y detallada de la escena representada: plano, composición, análise visual--- CONNOTACION..Permite chegar ao sentido simbólico, refrexionando sobre as posibilidades evocadoras que ofrece dependiendo de factores como su nivel cultural, su experiencia visual o la cultura a la cual pertenece.
ANÁLISE DE IMAXES FIXAS. 
Segundo parámetros das análises das imaxes (clase). Planos,angulación, composición, luz, cor… etc.
 VALORES FORMAIS, ESTÉTICOS, EXPRESIVOS E DE SIGNIFICADO DAS IMAXES.


 10 exames de ABAU 


 MODELOS DE  EXAME 1 (neste arquivo están os 4 exames-tipo proporcionados pola CIUGA)

Exame 2,  Exame 3Exame 4







Ningún comentario:

Publicar un comentario